I see stupid people

11/2006 (το κείμενο δημοσιεύτηκε και στη στήλη επιστολών του περιοδικού UltraSupport, τεύχος Δεκεμβρίου 2006)
Για μία ακόμη φορά γινόμαστε μάρτυρες του γνωστού θεάτρου του παραλόγου που εκτυλίσσεται στις τηλεοπτικές σκηνές με πρωταγωνιστές διάφορους μαϊντανούς – δημοσιογράφους – ερευνητές – αναλυτές που παρουσιάζονται ως ειδικοί στο θέμα της βίας που διώχνει τον κόσμο από τα γήπεδα. Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί μπορούν να πείσουν μόνο την κυρία Τούλα από το όμορφο Λιανοκλάδι που έχει τόση σχέση με το ποδόσφαιρο όση έχει ο Χριστόδουλος με τους Rolling Stones. Για τους λίγους που έχουν συχνή επαφή με τα γήπεδα οι “ειδικοί” των καναλιών θυμίζουν κομπάρσους σε επιθεώρηση στο Δελφινάριο όμως, όσο οι κυρίες Τούλες θα καθορίζουν τα νούμερα της AGB και το τηλεοπτικό προϊόν θα πουλάει, οι κάθε λογής άσχετοι θα συνεχίζουν να μας ζαλίζουν αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά. Η γνωστή καραμέλα των “αλητών” οπαδών που τα σπάνε και δεν αφήνουν τις οικογένειες να πάνε στο γήπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι σε παιχνίδια μικρών ομάδων και χωρίς φιλοξενούμενους οπαδούς με μηδενική κυριολεκτικά πιθανότητα επεισοδίων, τα γήπεδα είναι γεμάτα οικογένειες και για να βρεις εισιτήριο πρέπει να κάνεις κράτηση μήνες πριν. Χμμμ, εντάξει, δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά τι σημασία έχει? Αυτά είναι λεπτομέρειες. Το θέμα είναι να απομακρυνθούν αυτοί οι περίεργοι που ακολουθούν τις ομάδες τους παντού, που χοροπηδάνε σαν πιθηκοι στις κερκίδες, αυτοί τέλος πάντων που ευθύνονται για ό,τι δεινό υποφέρει αυτή η κατά τ’ άλλα υποδειγματική χώρα. Η λύση βρέθηκε εύκολα: να κοπούν οι μετακινήσεις οπαδών ή ακόμα καλύτερα να κοπούν οι οπαδοί. Το πάνελ συμφωνεί, ο παρουσιαστής δείχνει ικανοποιημένος, η εκπομπή “Το μαχαίρι στο κόκκαλο” τελειώνει. Η κυρία Τούλα σβήνει την τηλεόραση και πηγαίνει για τον μεσημεριανό της ύπνο εφησυχασμένη που το πρόβλημα των χούλιγκανς επιτέλους λύθηκε. Στην αυγή του 2007 μ.Χ. δεν υπάρχουν μετακινήσεις, δεν υπάρχουν φιλοξενούμενοι, δεν υπάρχουν οργανωμένοι και όλα μοιάζουν ρόδινα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παιχνίδι Καλαμαριάς-Εργοτέλη. Οι κερκίδες είναι κατάμεστες από οικογένειες που έχουν έρθει να απολαύσουν μαγικές ποδοσφαιρικές ενέργειες από τα αστέρια των δύο ομάδων. Μια αληθινή γιορτή, μια πανδαισία θεάματος. Την ιδανική αυτή εικόνα έρχεται να χαλάσει κάποιο ενοχλητικό κουδούνισμα που διακόπτει τον ύπνο της κυρίας Τούλας . Εϊναι η αφύπνηση που είχε βάλει για να μην ξεχάσει να δει το αγαπημένο της τηλεπαιχνίδι. Η κυρία Τούλα στήνεται μπροστά από την τηλεόραση. Το τηλεπαιχνίδι αρχίζει. Την ίδια στιγμή, σε μια άλλη άκρη της Ελλάδας, στο γήπεδο της Καλαμαριάς οι ομάδες προσέρχονται για το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα της τοπικής ομάδας με τον Εργοτέλη. Οι συνολικά 69 ηρωικοί φίλαθλοι (ανάμεσά τους και δύο οικογένειες -yes!! ο στόχος επετεύχθη!) που παραβρίσκονται στο γήπεδο ξεφυσούν προβληματισμένοι για το πως θα αντέξουν άλλα σαρανταπέντε βασανιστικά λεπτά ποδοσφαιρικού μαρτυρίου. Ο διαιτητής σφυρίζει την έναρξη του δεύτερου μέρους και ο ήχος της σφυρίχτρας αντηχεί στις άδειες κερκίδες του σύγχρονου νέου γηπέδου της Καλαμαριάς. Η κυρία Τούλα με κομμένη την ανάσα περιμένει να δει αν πίσω από την κουρτίνα 2 βρίσκεται ο Ζονκ ή ένα ταξίδι για δύο άτομα στη Βιέννη. Σε κάποιο άλλο κανάλι ο παρουσιαστής διαφημίζει την βραδυνή του εκπομπή “Ποδόσφαιρο Ώρα Μηδέν” στην οποία θα συζητηθεί το πρόβλημα των άδειων κερκίδων στα γήπεδα. Αποψινοί καλεσμένοι θα είναι ο Αλέξης Κούγιας, ο Στέλιος Διονυσίου και ο Σπύρος Παπαδόπουλος. Στην υγειά μας!

Explore posts in the same categories: Γήπεδο