Δυόμιση κι εγώ περιμένω (να μ’ αλλάξουν)

Το χειρότερο μαρτύριο. Να έχει τελειώσει η σκοπιά σου και να μην έρχονται να σ’ αλλάξουν. Και αν είναι μέρα δεν πειράζει και τόσο γιατί πάλι κάπου αλλού θα σε χώνανε, αν όμως είναι νύχτα τότε κάθε παραπάνω λεπτό που περνάει το χάνεις από τον ύπνο σου που για έναν φαντάρο είναι το πιο σημαντικό πράγμα μετά το απολυόχαρτο. Δεκανέααααααα αντικατέστησοοοοοον!

Explore posts in the same categories: Στρατός